AŞK HİKAYESİ
4 posters
1 sayfadaki 1 sayfası
AŞK HİKAYESİ
Aşk Kapıyı Çalınca
Hep özlediğim, beklediğim aşkın böyle aniden kapımı çalıvereceğini, izin almadan yüreğimde bir köşeye yerleşeceğini hiç düşünmememiştim. Göz göze geldiğimiz anda. Başımdan aşağıya buzlu su dökülmüş gibi hissettim.
Bakışları içimi titretti, bilmediğim, tanımadığım bir dünyanın kapıları açılıverdi önümde... Kimde, neydi, hangi sınıfta öğrenciydi, daha önce onu görmemiştim. Bütün gün bu sorularla boğuştum. İlk şoku atlatıp kendime geldiğimde okulda onu aramaya başladım. Gerçeği öğrenmem hiç zor olmadı tabii ki! Suratıma tokat gibi çarpan gerçeği...
O okulumuzda yeni görev yapmaya başlamış bir öğretmendi çok genç olduğu için öğrencilerden ayırt etmek mümkün değildi. Böyle şeyler yalnız filmler de olur sanırdım. Oysa ben sırılsıklam aşık olmuştum. Gözleri başımı döndürecek kadar güzel olan yalnızca adını ve öğretmen olduğunu bildiğim biri, kısacık bir zamanda hayatımı değiştirivermişti.
Ona aşık olmam benim suçum muydu? İnsan hesap kitap yaparak aşık olmazdı ki? Tamam itiraf etmeliyim, ben pek normal biri değilim. Başkalarına göre farklı yanlarım çok., özellikle de aşk söz konusuysa hiçbir zaman sıradan biri olmadım ama bu kez tamamen kaderdi. Sonunda ona söylemeye karar verdim. Madem aşık olacak kadar cesaretliydim, söyleyecek kadar da cesaretli olmalıydım.
Söyledim. Şaşkınlığımı ifade edecek sözleri şu an ben bulamıyorum. Düşün bir kez, çat kapı bir öğrenci geliyor ve ‘’ ben sizi gördüğüm ilk andan beri seviyorum’’ diyor. Ne hissedersiniz bilemem ancak o bana karşı çok olgun, anlayışlı davrandı. Yaptığım çocukluklarla hayatını cehenneme çevirdiğim halde sevgiyle yaklaştı.. incitmemek için çok uğraş verdiğini şimdi anlıyorum oysa o zamanlar çok incitmiştim. Bir gün bana hak vereceksin demişti evet onu anlıyorum ve hak veriyorum. En doğrusunu yaptı. Zaman belki çılgın aşkımı bitirdi. Ama ona olan saygım ve sevgim sonsuza kadar sürecek.
Hep özlediğim, beklediğim aşkın böyle aniden kapımı çalıvereceğini, izin almadan yüreğimde bir köşeye yerleşeceğini hiç düşünmememiştim. Göz göze geldiğimiz anda. Başımdan aşağıya buzlu su dökülmüş gibi hissettim.
Bakışları içimi titretti, bilmediğim, tanımadığım bir dünyanın kapıları açılıverdi önümde... Kimde, neydi, hangi sınıfta öğrenciydi, daha önce onu görmemiştim. Bütün gün bu sorularla boğuştum. İlk şoku atlatıp kendime geldiğimde okulda onu aramaya başladım. Gerçeği öğrenmem hiç zor olmadı tabii ki! Suratıma tokat gibi çarpan gerçeği...
O okulumuzda yeni görev yapmaya başlamış bir öğretmendi çok genç olduğu için öğrencilerden ayırt etmek mümkün değildi. Böyle şeyler yalnız filmler de olur sanırdım. Oysa ben sırılsıklam aşık olmuştum. Gözleri başımı döndürecek kadar güzel olan yalnızca adını ve öğretmen olduğunu bildiğim biri, kısacık bir zamanda hayatımı değiştirivermişti.
Ona aşık olmam benim suçum muydu? İnsan hesap kitap yaparak aşık olmazdı ki? Tamam itiraf etmeliyim, ben pek normal biri değilim. Başkalarına göre farklı yanlarım çok., özellikle de aşk söz konusuysa hiçbir zaman sıradan biri olmadım ama bu kez tamamen kaderdi. Sonunda ona söylemeye karar verdim. Madem aşık olacak kadar cesaretliydim, söyleyecek kadar da cesaretli olmalıydım.
Söyledim. Şaşkınlığımı ifade edecek sözleri şu an ben bulamıyorum. Düşün bir kez, çat kapı bir öğrenci geliyor ve ‘’ ben sizi gördüğüm ilk andan beri seviyorum’’ diyor. Ne hissedersiniz bilemem ancak o bana karşı çok olgun, anlayışlı davrandı. Yaptığım çocukluklarla hayatını cehenneme çevirdiğim halde sevgiyle yaklaştı.. incitmemek için çok uğraş verdiğini şimdi anlıyorum oysa o zamanlar çok incitmiştim. Bir gün bana hak vereceksin demişti evet onu anlıyorum ve hak veriyorum. En doğrusunu yaptı. Zaman belki çılgın aşkımı bitirdi. Ama ona olan saygım ve sevgim sonsuza kadar sürecek.
NAZLI- Forumun Bağımlısı
- Mesaj Sayısı : 439
Tecrübe Puanı : 6001
Aktiflik - Beğenilirlik : 2
Kayıt tarihi : 15/06/09
Yaş : 33
Nerden : Siirt
Geri: AŞK HİKAYESİ
Bir Deliye Aşık Oldum
Onu ilk gördüğümde 17 yaşındaydım. O ise 20. Akıl hastanesine ziyarete gitmiştim. Arkadaşım zorla götürmüştü. Bahçedeydi... Kıştı. Onun üzerinde sadece tişört vardı. Dikkatimi çekmişti. Herkesin yanında birileri vardı o yalnızdı.
Yanına gidip adını sordum, sohbet etmeye başladım. Konuşmuyordu, benimle hiç ilgilenmiyordu. Bu daha da dikkatimi çekmişti. Üzerine gidiyordum ama boşunaydı. Hiç konuşmuyordu. Çok etkilemişti beni...
Daha sonra her gün yanına gitmeye başladım. Benimle az da olsa konuşmaya başlamıştı. Doktoru onun durumunun hiçte iyi olmadığını, ailesini trafik kazasında kaybettikten bu hale geldiğini anlattı ve onla bu kadar neden ilgilendiğimi sordu. Cevap veremedim. Sanırım beni etkilemişti ve seviyordum onu.
Onu etkilemeyi sonunda başarmıştım. Okul çıkış saatimi sabırsızlıkla beklediğini söylemişti. Beni görmeden mutlu olmadığını anlatmıştı. 1 yılda gülümsetmeyi başartmıştım ona. Bana ilk “ Seni Seviyorum” dediğinde de tanışmışlığımızın üzerinden 1,5 sene geçmişti. Gülüyorduk el ele dolaşıyorduk bahçede. Doktoru bile şaşırmıştı bu duruma. Artık psikoloji tedavisi bitmiş sadece ilaç tedavisi uygulanıyordu. Buda bizi çok mutlu ediyordu. Ailemin ondan haberi vardı. Ama onu sadece benim ilgilendiğim bir hasta olarak görüyorlardı. Oysa biz sevgiliydik. Sözlendik. Yüzüklerimizi doktoru taktı. 2 yıl sonra ailem her şeyi öğrendi. Ondan ayrılmamı istediler. Çünkü o hastaydı. Bir hafta beni eve kapattılar. Artık mavişimin yanına gidemiyordum. Günün birinde evden kaçıp yanına gittim. Hastanede yoktu. Beni iki gün beklemiş ben gelmeyince de kendi isteğiyle hastaneden ayrılmış.
Bir ay boyunca eve kapandım. Kimseyle konuşmuyordum yemek bile yemiyordum. Bir arkadaşım mavişimi yolda görmüş oda benim ev adresimi almış. Bir gün mavişim ellerinde çiçeklerle evimizin önüne geldi. Annemi kandırıp bir hafta birlikte tatile çıktık. Artık onundum. Tüm kalbimle ve bedenimle...
Ailem ne yazık ki kararından vazgeçmiyor ve onu istemiyor. Şu an o yanımda yok. Ailem beni Antalya’ ya gönderdi. O da İstanbul’ da. Buraya gelmesi imkansız. Üçüncü senemizdeyiz ve 4 aydır ayrıyız. Haberini arkadaşlarımdan alıyorum. Yine hastaneye düşmesinden korkuyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey var. Onu çok seviyorum...
Onu ilk gördüğümde 17 yaşındaydım. O ise 20. Akıl hastanesine ziyarete gitmiştim. Arkadaşım zorla götürmüştü. Bahçedeydi... Kıştı. Onun üzerinde sadece tişört vardı. Dikkatimi çekmişti. Herkesin yanında birileri vardı o yalnızdı.
Yanına gidip adını sordum, sohbet etmeye başladım. Konuşmuyordu, benimle hiç ilgilenmiyordu. Bu daha da dikkatimi çekmişti. Üzerine gidiyordum ama boşunaydı. Hiç konuşmuyordu. Çok etkilemişti beni...
Daha sonra her gün yanına gitmeye başladım. Benimle az da olsa konuşmaya başlamıştı. Doktoru onun durumunun hiçte iyi olmadığını, ailesini trafik kazasında kaybettikten bu hale geldiğini anlattı ve onla bu kadar neden ilgilendiğimi sordu. Cevap veremedim. Sanırım beni etkilemişti ve seviyordum onu.
Onu etkilemeyi sonunda başarmıştım. Okul çıkış saatimi sabırsızlıkla beklediğini söylemişti. Beni görmeden mutlu olmadığını anlatmıştı. 1 yılda gülümsetmeyi başartmıştım ona. Bana ilk “ Seni Seviyorum” dediğinde de tanışmışlığımızın üzerinden 1,5 sene geçmişti. Gülüyorduk el ele dolaşıyorduk bahçede. Doktoru bile şaşırmıştı bu duruma. Artık psikoloji tedavisi bitmiş sadece ilaç tedavisi uygulanıyordu. Buda bizi çok mutlu ediyordu. Ailemin ondan haberi vardı. Ama onu sadece benim ilgilendiğim bir hasta olarak görüyorlardı. Oysa biz sevgiliydik. Sözlendik. Yüzüklerimizi doktoru taktı. 2 yıl sonra ailem her şeyi öğrendi. Ondan ayrılmamı istediler. Çünkü o hastaydı. Bir hafta beni eve kapattılar. Artık mavişimin yanına gidemiyordum. Günün birinde evden kaçıp yanına gittim. Hastanede yoktu. Beni iki gün beklemiş ben gelmeyince de kendi isteğiyle hastaneden ayrılmış.
Bir ay boyunca eve kapandım. Kimseyle konuşmuyordum yemek bile yemiyordum. Bir arkadaşım mavişimi yolda görmüş oda benim ev adresimi almış. Bir gün mavişim ellerinde çiçeklerle evimizin önüne geldi. Annemi kandırıp bir hafta birlikte tatile çıktık. Artık onundum. Tüm kalbimle ve bedenimle...
Ailem ne yazık ki kararından vazgeçmiyor ve onu istemiyor. Şu an o yanımda yok. Ailem beni Antalya’ ya gönderdi. O da İstanbul’ da. Buraya gelmesi imkansız. Üçüncü senemizdeyiz ve 4 aydır ayrıyız. Haberini arkadaşlarımdan alıyorum. Yine hastaneye düşmesinden korkuyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey var. Onu çok seviyorum...
NAZLI- Forumun Bağımlısı
- Mesaj Sayısı : 439
Tecrübe Puanı : 6001
Aktiflik - Beğenilirlik : 2
Kayıt tarihi : 15/06/09
Yaş : 33
Nerden : Siirt
Geri: AŞK HİKAYESİ
SEVEN İNSAN HERŞEYE GÖZE ALIR...
NAZLI- Forumun Bağımlısı
- Mesaj Sayısı : 439
Tecrübe Puanı : 6001
Aktiflik - Beğenilirlik : 2
Kayıt tarihi : 15/06/09
Yaş : 33
Nerden : Siirt
Geri: AŞK HİKAYESİ
tüylerimi ürperttin nazlı..çok güzel bir hikaye bizimle paylaştığın için tşkler...
((MeRVe))- Forumun Acemisi
- Mesaj Sayısı : 43
Tecrübe Puanı : 5448
Aktiflik - Beğenilirlik : 0
Kayıt tarihi : 10/07/09
Geri: AŞK HİKAYESİ
bencede aşk engel tanımıyor ve nerde ne zaman ne şekilde seni yakalayacağını kestirmek çok zor çook güzel paylaşım emeğine sağlık nazlı tşk paylaşım için.....
ercan- Forumun Aşığı
- Mesaj Sayısı : 734
Tecrübe Puanı : 6681
Aktiflik - Beğenilirlik : 6
Kayıt tarihi : 23/07/09
Yaş : 36
Nerden : Batman
Geri: AŞK HİKAYESİ
nazli güzel ama bir o kadarda üzücü bir hikaye
Benim ask hikayem ilkokul yillarinda 2.sinifta basladi.O zaman x diye bir kiza asik oldum,aslinda cok iyi bir arkadastik,arkadasligimiz 6.sinifa kadar sürdü ama daha benim onu sevdigimi bilmiyordu,cünkü söylemeye korkuyor cekiniyordum,ama bir an geldi hersey altüst oldu Bizim siniftan hic sevmedigim bir arkadas x'e yazdigim ask yazilarini siirleri gördü(kücüklügümden beri siir hastasiyim) o an onlari benden gizli alip x'e yani sevmeye cekindigim,korktugum ilk askima verdi.Kabus o an basladi x'bunlari gördükten sonra benimle bir daha hic konusmadi,küslügümüz orta 1'in sonlarina kadar sürdü,cünkü artik ben gidiyordum,gurbete gidiyordum,ardimda bana küs bir arkadas ilk askimi birakiyordum,onun beni affetmesi icin neler yaptim bi bilseniz,pesinden kostum af diledim ama olmadi 2002 senesinde ben gurbete Almanyaya gittim ve ilk askimi 7 senedir görmedim taaki bu seneyye kadar bir arkadaslik sitesinde ilk askimi buldum En basta cekindim beni halen taniyormu beni taniyorsa halen bana küsmü diye,ama ben cesaretimi toplayip arkadaslik istegi gönderdim mesajlar yazdim ve sonunda tekrar arkadas olduk,ilginc olani 7 sene önce olanlarin cogunu unutmus yada bana öyle söylüyor,ama 7 sene sonra en azindan arkadasimi geri kazandim MUTLU SON
Benim ask hikayem ilkokul yillarinda 2.sinifta basladi.O zaman x diye bir kiza asik oldum,aslinda cok iyi bir arkadastik,arkadasligimiz 6.sinifa kadar sürdü ama daha benim onu sevdigimi bilmiyordu,cünkü söylemeye korkuyor cekiniyordum,ama bir an geldi hersey altüst oldu Bizim siniftan hic sevmedigim bir arkadas x'e yazdigim ask yazilarini siirleri gördü(kücüklügümden beri siir hastasiyim) o an onlari benden gizli alip x'e yani sevmeye cekindigim,korktugum ilk askima verdi.Kabus o an basladi x'bunlari gördükten sonra benimle bir daha hic konusmadi,küslügümüz orta 1'in sonlarina kadar sürdü,cünkü artik ben gidiyordum,gurbete gidiyordum,ardimda bana küs bir arkadas ilk askimi birakiyordum,onun beni affetmesi icin neler yaptim bi bilseniz,pesinden kostum af diledim ama olmadi 2002 senesinde ben gurbete Almanyaya gittim ve ilk askimi 7 senedir görmedim taaki bu seneyye kadar bir arkadaslik sitesinde ilk askimi buldum En basta cekindim beni halen taniyormu beni taniyorsa halen bana küsmü diye,ama ben cesaretimi toplayip arkadaslik istegi gönderdim mesajlar yazdim ve sonunda tekrar arkadas olduk,ilginc olani 7 sene önce olanlarin cogunu unutmus yada bana öyle söylüyor,ama 7 sene sonra en azindan arkadasimi geri kazandim MUTLU SON
Ümit- Forumun Acemisi
- Mesaj Sayısı : 65
Tecrübe Puanı : 5376
Aktiflik - Beğenilirlik : 0
Kayıt tarihi : 03/11/09
Yaş : 34
Nerden : Almanya
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz